چگونه بفهمیم به کیست مویی (سینوس پیلونیدال) دچار شدیم؟

مراجعه به پزشک برای تشخیص کیست مویی

سینوس پیلونیدال یا کیست مویی یک اختلال شایع در میان بزرگسالان جوان است و بیشتر در افراد 15 تا 30 ساله مشاهده می‌شود. معمولا بعد از بلوغ، زمانی که هورمون‌های جنسی رشد موهای سالم بدن را تغییر می‌دهند، اتفاق می‌افتد. شروع بیماری پیلونیدال در افراد بالای 40 سال نادر است.

در گذشته تصور میشد که بیماری سینوس پیلونیدال منشا مادرزادی داشته باشد تا یک اختلال اکتسابی. اما بیماری پیلونیدال در حال حاضر به طور گسترده به عنوان یک اختلال اکتسابی در نظر گرفته می‌شود.

سینوس پیلونیدال در حقیقت یک سوراخ یا تونل کوچک در پوست در بالای باسن و شکاف بالای مقعد است. همیشه علائم ایجاد نمی‌کند و فقط زمانی که عفونت کند، علائم آن نمایان می‌شود.

چه عواملی باعث کیست مویی می‌شوند؟

بیماری سینوس پیلونیدال بیشتر در افرادی که موهای تیره و درشت در بدن دارند، ایجاد می‌شود. همچنین افرادی که برای مدت طولانی می‌نشینند، مانند رانندگان کامیون یا کارمندان اداری بیشتر به این عارضه مبتلا می‌شوند. سایر عواملی که منجر به کیست مویی می‌شوند شامل موارد زیر است:

• افزایش تعریق

• اصطکاک باسن

• چاقی

• بهداشت ضعیف

• ضربه های موضعی

علائم بالینی کیست مویی

علائم ظاهری اولیه بیماری سینوس پیلونیدال عفونی ممکن است به صورت یک آبسه حاد نقطه ای یا یک سینوس مزمن همراه با ترشحات متناوب باشد. هنگامی که کیست مویی عفونی شود، آبسه پیلونیدال می‌تواند ایجاد شود. این به صورت یک ناحیه متورم ظاهر می‌شود و در معاینه، توده‌ای متورم و حساس و مشکوک به عفونت وجود خواهد داشت.

در مورد آبسه کیست مویی، شکایت اصلی بخاطر درد است و تب نادر است. گاهی اوقات، حفره چرکی خود به خود تخلیه می‌شود و بنابراین می‌تواند "مزمن" شود. درد کاهش می‌یابد و بیمار از ترشحات چرکی متناوب یا خونریزی گاه به گاه از یک یا چند روزنه پوستی شکایت می‌کند.

معاینه فیزیکی کیست یا سینوس پیلونیدال را نشان می‌دهد که در زیر پوست و در بالای شکاف باسن، در سطح دنبالچه یا استخوان خاجی در خط وسط قرار دارد، اما اغلب نامتقارن است.

تفاوت اصلی کیست مویی در مقایسه با فیستول پری آنال این است که سینوس پیلونیدال با کانال مقعد ارتباط برقرار نمی‌کند. در صورت عدم قطعیت در معاینه اولیه، سیگموئیدوسکوپی یا تصویربرداری MRI را می‌توان برای ارزیابی هر گونه ایجاد مسیر عفونی به مقعد یا سایر بافت‌ها را تشخیص داد.

سینوس پیلونیدال چگونه تشخیص داده می‌شود؟

پزشک ابتدا یک معاینه فیزیکی دقیق انجام می‌دهد. سپس از شما می‌خواهد سوابق بیماری خود را ارائه دهید. از جمله هرگونه اطلاعات در مورد تخلیه یا تغییر ظاهر سینوس پیلونیدال. سپس پزشک یک معاینه بصری برای بررسی حساسیت، قرمزی، تورم و التهاب در اطراف ناحیه آسیب دیده انجام می‌دهد.

درمان کیست مویی بدون جراحی

ممکن است برای تایید تشخیص به سی تی اسکن نیاز باشد، اما این بسیار نادر است. در نهایت، ممکن است پزشک نیاز به انجام آزمایش‌های بیشتر برای رد سایر شرایط مانند کیست درموئید (تومور سلول زایا) داشته باشد که می‌تواند ظاهر کیست پیلونیدال را تقلید کند.

https://www.beytoote.com/news/medical-news/pilonidal-sinus.html

بیماری کیست مویی چیست؟علت ها علائم درمان و هزینه

دراین مطلب به معرفی و بررسی بیماری کیست مویی و همچنین علت ها و علائم بیماری کیست مویی و همچنین روشهای درمان و هزینه های آن خواهیم پرداخت ، با ما همراه شوید .

کیست مویی یکی از بیماری های عفونی است که در اثر رشد مو در خلاف جهت طبیعی ایجاد می شود. این بیماری می تواند در هر ناحیه از بدن به خصوص نواحی پرمو مثل زیر بغل و و ناحیه کمر ایجاد شود. شایع ترین نوع این بیماری،کیست مویی مقعدی است که کمی بالاتر از باسن و مابین دو کفل ایجاد می شود. خوشبختانه اگر این بیماری به موقع درمان شود، خطرناک نبوده و با انجام جراحی قابل درمان بوده و امکان بهبود ۱۰۰% وجود دارد. در ادامه به بررسی این بیماری و هر آنچه که باید در این مورد بدانید از علت ها و علائم تا روش های درمان و هزینه و عوارض می‌پردازیم:

کیست مویی چیست؟

کیست مویی توده برآمده یا حفره‌ای فرو رفته است که در اثر رشد مو در خلاف جهت ایجاد می شود. اگر این حفره با عفونت پر شود، توده برآمده ایجاد میکند که میتواند شبیه به آبسه باشد و ملتهب و دردناک است. کیست مویی کمر یا مقعد چند سانتی متری پایین تر از کمر ایجاد میشود.

علائم کیست مویی

علائم و نشانه‌های کیست مستقیماً مربوط به نوع بیماری، و میزان عفونت آن دارد. این علائم عبارتند از؛درد شدید در ناحیه کیست اطراف آن

ترشحات عفونی یا خونریزی از توده کیست

مشاهده ناحیه برجسته یا فرورفته روی پوست

توده ملتهب که می تواند حاوی مو باشد.

آبسه

در صورت تشدید عفونت احتمال ایجاد علائم زیر نیز وجود دارد؛تب

ترشحات عفونی و بدبو

بوی بد مقعد

ایجاد فیستول

روش‌های درمان کیست مویی

این بیماری تنها با روش های جراحی درمان میشود. در واقع هیچ دارو یا روش خانگی و سنتی برای درمان کیست وجود ندارد. اگرچه ممکن است هنگام مراجعه به پزشک مصرف دارو توصیه شود، هدف از مصرف داروی آنتی بیوتیک کاهش عفونت و التهاب زخم قبل از اقدام به جراحی است. زیرا تجربه نشان داده اگر کیست هنگام جراحی عفونی نباشد نتایج اثر بخش تر است. برای جراحی کیست مویی چند روش مختلف وجود دارد؛

جراحی کیست مویی با لیزر

لیزر کیست مویی بهترین روش نوین درمان این بیماری است. لیزر بیش از یک دهه است که جایگزین سایر روش های جراحی شده است. برای انجام لیزر نیازی به دریافت داروی بیهوشی نیست، زیرا تمام مراحل جراحی با دریافت بیهوشی انجام میشود.

بعد از انجام جراحی نیز در طی چند روز زخم به طور کامل ترمیم خواهد شد.

برای انجام لیزر نیاز به بستری در بیمارستان نیست، جراحی سرپایی با استفاده از نور و قدرت لیزر و بدون استفاده از تیغ جراحی، حفره کیست مویی را به طور کامل تخلیه می‌کند. این جراحی از آسیب سایر نواحی اطراف کیست جلوگیری و به افزایش سرعت ترمیم زخم کمک ویژه‌ای می‌کند. به گونه‌ای که، سرعت ترمیم زخمی که لیزر شده حدود سه برابر بیشتر از زخمی است که با جراحی سنتی عمل شده است.

جراحی سنتی کیست مویی

جراحی سنتی روش قدیمی تر درمان این بیماری است که امروزه به ندرت انجام می شود. عمل جراحی کیست مویی در بیمارستان و تحت بیهوشی کامل انجام می شود. برای انجام این جراحی حفره کیست با استفاده از تیغ جراحی بریده شده و تخلیه می شود. در این روش با توجه به اینکه امکان دقت پزشک کاهش می یابد، احتمال آسیب به سایر نواحی کیست و بافت های اطراف هم وجود دارد. بعد از جراحی حفره کیست بسته به اندازه رشد آن تقریبا به اندازه یک پرتقال تخلیه می شود. سپس بسته به محل قرارگیری کیست و میزان عفونت حفره خالی شده کیست بخیه زده شده و یا به همان شکل رها می شود، تا از داخل به سمت خارج ترمیم شود.

اگر زخم بخیه زده شود،احتمال عود مجدد در آن افزایش می یابد. ولی اگر بدون بخیه رها شود احتمال عود مجدد کمتر است، ولی خطر عفونت وجود دارد. بنابراین باید مرتبا پانسمان کیست مویی توسط یک پرستار ماهر تعویض شود.

ترمیم حفره کیست مویی برخلاف لیزر ممکن است بین ۲ تا ۷ ماه زمان نیاز داشته باشد و این یعنی در این مدت فرد، در انجام کارهای روزمره و مشاغل خود به مشکل خواهد خورد. به همین جهت است که پزشکان به بیمار توصیه می کنند، از روش لیزر برای جراحی استفاده کند.

تعیین هزینه لیزر کیست مویی به موارد گوناگونی از جمله روش درمان، میزان پیشرفت عفونت، دستمزد پزشک، شهر و کلینیک و بیمارستانی که به آن مراجعه می‌کنید بستگی دارد. به همین دلیل اعلام هزینه لیزر تا قبل از معاینه توسط پزشک و بررسی وضعیت بیماری شما ممکن نیست.

https://www.niksalehi.com/pezeshki/%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%AC%D8%B1%D8%A7%D8%AD%DB%8C-%DA%A9%DB%8C%D8%B3%D8%AA-%D9%85%D9%88%DB%8C%DB%8C.html

شایع‌ترین بیماری مقعدی چیست و چرا به آن دچار می‌شویم؟

هموروئید وریدهای متورم و آسیب دیده رکتوم یا مقعد هستند که در دو نوع داخلی، خارجی، خونی و ترومبوزه ایجاد می‌شوند. نوع هموروئید شما بستگی به محل بروز آن دارد. بواسیر یا هموروئید به عنوان رایج ترین بیماری مقعدی شناخته می‌شود که در بین بزرگسالان، خصوصا افرادی که مشکلات اجابت مزاج دارند بسیار شایع است.

هموروئید داخلی وریدهای داخل راست روده و رکتوم شما را درگیر می‌کند و معمولا بدون درد است و در مراحل ابتدایی علائم ظاهری ندارد. شاخص ترین نشانه بواسیر داخلی، خونریزی هنگام دفع است.

اگر به موقع برای درمان بواسیر داخلی اقدام نشود، ممکن است پرولاپس شود و از مقعد بیرون بزند. بواسیر پرولاپس شده در درجات مختلف ایجاد می‌شود و برای درمان نیاز به جراحی و لیزر دارد.

هموروئید خارجی وریدهای بیرون و اطراف مقعد را درگیر می‌کند. علائم بواسیر خارجی معمولا آزاردهنده است و شامل احساس خارش، درد هنگام اجابت مزاج و نشستن، خونریزی و احساس دفع ناکامل مدفوع است. البته هر فردی ممکن است یک یا چند مورد از این علائم را داشته باشد.

زمانیکه بواسیر خارجی متورم شود و یک لخته خون داخل آن جمع شود، به آن ترومبوزه میگویند. این نوع بواسیر بسیار دردناک است و باید هرچه زودتر توسط پزشک تخلیه شود.

وقتی شدت آسیب دیدگی عروق در هموروئید داخلی و خارجی زیاد باشد، به احتمال زیاد خونریزی اتفاق می‌افتد که بسیار هم شایع است. در این حالت شما به هموروئید خونی دچار شده اید.

بواسیر چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک از شما می‌خواهد که علائم خود را شرح دهید و سوابق پزشکی شما را بررسی می‌کند. آنها همچنین ممکن است به دنبال تحریک پوست، توده یا تورم، هموروئید خارجی، افتادگی هموروئید داخلی، تگ‌های پوستی و شکاف‌های مقعدی و پارگی‌های کوچک در مقعد باشند.

دکتر هموروئید همچنین ممکن است وجود خون در مدفوع را بررسی کند. همچنین برای تشخیص هموروئید داخلی معمولا یک معاینه رکتوم انجام می‌شود. این کار در مطب پزشک با یک انگشت دستکش دار و روغن کاری شده (معاینه رکتوم تحتانی به نام معاینه رکتوم دیجیتال) و آنوسکوپ (لوله ای روشن که چند اینچ در مقعد قرار داده می‌شود تا به پزشک کمک کند تا هر گونه مشکلی را در داخل مقعد ببیند) انجام می‌شود.

در صورت نیاز به بررسی‌های بیشتر پزشک شما همچنین ممکن است آزمایش‌های اضافی را برای رد سایر علل خونریزی توصیه کند، به خصوص اگر سن شما بالای 40 سال باشد.

راه‌های درمان هموروئید

در برخی موارد علائم هموروئید حتی بدون درمان پس از چند روز از بین می‌رود. در غیر این صورت، درمان بر تسکین درد متمرکز است. قبل از استفاده از داروی هموروئید حتما با پزشک صحبت کنید. در اینجا مواردی وجود دارد که می‌توانید برای کمک به کاهش علائم هموروئید انجام دهید:

حمام های گرم بگیرید.

بعد از هر بار اجابت مزاج مقعد خود را تمیز کنید. این کار را با دستمال زدن به آرامی با دستمال توالت مرطوب یا پدهای مرطوب شده مانند دستمال مرطوب نوزاد انجام دهید.

برای از بین بردن تورم از کمپرس یخ استفاده کنید.

از استامینوفن، ایبوپروفن یا آسپرین برای کمک به تسکین درد استفاده کنید.

کرم حاوی لیدوکائین را روی آن ناحیه بمالید.

برای خارش یا درد می‌توانید از کرم‌های حاوی هیدروکورتیزون استفاده کنید.

سایر روش‌های درمان

اگر علائم پس از استفاده از این داروها به مدت یک هفته بهبود نیافت، فرد باید با پزشک صحبت کند. گزینه‌های غیر جراحی شامل موارد زیر است:

بستن باند لاستیکی: این روش برای هموروئید داخلی شامل بستن یک نوار لاستیکی در انتهای هموروئید برای مسدود کردن جریان خون به آن است. بعد از چندروز هموروئید یا کوچک می‌شود یا می‌افتد.

اسکلروتراپی: در طی این روش، پزشکان مایعی را به هموروئید داخلی تزریق می‌کنند. این یک اسکار ایجاد می‌کند که جریان خون را به هموروئید قطع می‌کند و باعث کوچک شدن آن می‌شود.

لیزر بواسیر: عمل لیزر هموروئید یکی از بهترین و پیشرفته ترین روش‌های درمان این عارضه در سال‌های اخیر شناخته شده که نتایج موفقیت آمیز و قطعی به همراه دارد. طی این عمل جراحی سرپایی، با استفاده از اشعه لیزر و بدون اینکه بیمار خونریزی و دردی احساس کند زائده را حذف می‌کنند.

درمان بواسیر با لیزر با استفاده از بی حسی موضعی انجام می‌شود و برای درمان انواع هموروئید کاربردی است.

هموروئیدکتومی یا جراحی: جراحی ممکن است شامل حذف کامل هموروئید خارجی یا پرولاپس داخلی هموروئید باشد. این روش به عنوان هموروئیدکتومی شناخته می شود. جراحی هموروئید با ریسک عود مجدد و دوران نقاهت نسبتا طولانی همراه است و مراقبت‌های بعد از عمل بخش مهمی از این درمان به حساب می‌آید.

پیشگیری

تغییرات سبک زندگی می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به هموروئید کمک کند. این شامل موارد زیر است:

داشتن یک رژیم غذایی سالم: خوردن مقدار زیادی غذاهای غنی از فیبر، مانند میوه ها، سبزیجات و غلات کامل، می تواند به نرم نگه داشتن مدفوع کمک کند. مصرف مکمل های فیبر OTC و هیدراته ماندن نیز می تواند یبوست را کاهش دهد.

اجتناب از زور زدن: فرد باید سعی کند هنگام استفاده از توالت زور نزند. زور زدن به وریدهای قسمت تحتانی رکتوم فشار وارد می کند.

رفتن به دستشویی در صورت نیاز: بهتر است از انتظار برای استفاده از توالت پرهیز کنید. هر چه فرد بیشتر منتظر بماند، مدفوع خشک‌تر می‌شود.

بواسیر یا هموروئید چیست؟

چرا در ناحیه مقعد دچار گوشت اضافه می‌شویم؟

گوشت اضافه مقعدی به معنی بروز هر نوع زائده گوشتی اضافی در اطراف مقعد است که به دلایل مختلف ممکن است ایجاد شود. این زائده با توجه به علت ایجاد آن ممکن است بدون علائم یا همراه با علائم دردناک دیگر باشد.

معمولا استفاده از روش های خانگی برای از بین بردن این زائده بی نتیجه است و اقدام به هرگونه درمان باید بعد از مشخص شدن علت گوشت اضافی مقعد انجام شود.

می‌توان گفت شایع ترین علت ایجاد این عارضه، بیماری های مقعدی درمان نشده است اما برای بررسی سایر دلایل ایجاد گوشت اضافه در مقعد تا پایان مقاله با ما همراه باشید:

مراجعه به پزشک و تشخیص گوشت اضافه مقعدی

ممکن است گوشت اضافه مقعدی که متوجه آن شده اید بدون علائم یا همراه با علائم دیگری مثل درد، التهاب، سوزش، خارش، خونریزی مقعد و غیره باشد. در هر دو صورت توصیه می‌کنیم با مشاهده گوشت اضافی در مقعد به پزشک مراجعه کنید تا علت دقیق ایجاد این زائده با بررسی های کامل از سوی پزشک مشخص شود. تنها بعد از مشخص شدن علت این عارضه می توان مناسب ترین روش درمان را انتخاب کرد.

درمان گوشت اضافه مقعدی با لیزر

یکی از نکات مهم برای افرادی که دچار گوشت اضافه مقعدی شده‌اند، بازگرداندن زیبایی و عملکرد نرمال مقعد است. به همین دلیل درمان گوشت اضافه مقعدی با لیزر یکی از بهترین روش‌ها برای از بین بردن هرگونه زائده اضافی در این ناحیه است.

در گذشته تنها راه از بین بردن زائده‌های اضافی و درمان انواع بیماری‌های نشیمنگاهی عمل جراحی بود که مشکلات و عوارض بسیاری به همراه داشت.

البته هنوز هم از روش‌های جراحی سنتی برای درمان این عارضه ها استفاده می شود اما اکثر بیماران به دلیل مشکلات فراوان جراحی، روش لیزر را انتخاب می‌کنند.

طی این عمل با استفاده از اشعه لیزر و بدون ایجاد آسیب در بافت اطراف، گوشت اضافی برداشته می‌شود. مزایای عمل لیزر گوشت اضافه مقعد شامل موارد زیر است:

• بصورت سرپایی و بدون نیاز به بستری
• در کمتر از یک ساعت و بدون درد و خونریزی
• عدم عود یا بازگشت مجدد بیماری
• عدم ایجاد اسکار یا جای زخم حاصل از جراحی
• دوران نقاهت کوتاه در مقایسه با جراحی

نشانه ها و علائم

علائم این زائده با توجه به علل ایجاد آن متفاوت هستند اما شایع ترین علائم ظاهری گوشت اضافه در مقعد شامل موارد زیر است:

این زائده های گوشتی که در داخل رکتوم یا اطراف مقعد ایجاد می‌شوند، معمولا کوچکتر از چند میلیمتر هستند

گاهی ممکن است دچار التهاب و خارش شود

رنگ آنها تقریبا به رنگ پوست یا کمی تیره تر است

بافت این زائده ها کمی نرم تر از اطراف آن است

دلایل گوشت اضافه مقعد

گوشت اضافه مقعدی ممکن است به دلایل گوناگون مثل ژنتیک، بیماریهای مقعدی، عدم رعایت بهداشت این ناحیه و ایجاد آسیب در مقعد ایجاد شود. در ادامه بخشی از اصلی ترین دلایل ایجاد این عارضه را بررسی خواهیم کرد:

شقاق یا زخم مقعد: شقاق مقعدی یکی از بیماری های دردناک ناحیه نشیمنگاه است که با نام زخم مقعدی هم شناخته می شود. وقتی که در ناحیه مقعد و رکتوم به دلیل وارد شدن فشار زیاد، زخم یا خراشی ایجاد شود که نسبتا عمیق است، شما به شقاق یا فیشر مقعدی مبتلا شده اید.

این بیماری دارای دو نوع حاد و مزمن است که با توجه به عمق و شدت زخم، نوع آن تعیین می شود. اگر در مرحله شقاق حاد (کمتر از شش هفته از شروع بیماری گذشته باشد) اقدام به درمان کنید، دچار شقاق مزمن نخواهید شد.

علائم شقاق شامل ایجاد درد، سوزش، خارش و خونریزی مقعدی هنگام اجابت مزاج است. زخم حاصل از این بیماری میتواند باعث تورم و ایجاد گوشت اضافه در مقعد شود.

رابطه مقعدی: یکی از عوامل ایجاد بیماری‌های گوناگون مقعدی را می‌توان برقراری رابطه مقعدی دانست. این رابطه به دلیل ایجاد آسیب در عضلات اسفنکتر مقعد و عوارض خطرناکی که دارد، از سوی پزشکان منع می‌شود.

برقراری رابطه مقعدی بطور مکرر، ابتلا به عارضه‌هایی مثل بی اختیاری در دفع، بواسیر یا هموروئید، شقاق و گوشت اضافه مقعدی را به همراه دارد.

همچنین به دلیل ایمن نبودن این نوع رابطه احتمال ابتلا به انواع بیماری های مقاربتی وجود خواهد داشت.

بیماری کرون: یکی از بیماری های التهابی روده است که در سنین مختلف است ایجاد شود. بیماری کرون می تواند همه قسمت های دستگاه گوارش را درگیر کند اما بیشتر در بخش انتهایی روده و رکتوم مشاهده می شود.

شایع ترین علائم بیماری کرون شامل اسهال و یبوست مزمن است که ممکن است در نهایت منجر به ایجاد گوشت اضافه مقعدی شود.

زگیل تناسلی: این بیماری که نوعی ویروس پاپیلوم انسانی است و بیش از ۱۰۰ تیپ مختلف دارد، از بیماری های مقاربتی بسیار شایع است. زگیل تناسلی با برقراری رابطه جنسی به راحتی منتقل می‌شود و می‌تواند باعث ایجاد زائده های گوشتی در نواحی تناسلی، اطراف مقعد و حتی گلو و دهان شود. گاهی افراد زائده های زگیل تناسلی را با گوشت اضافه مقعدی اشتباه می‌گیرند.

البته زگیل‌ها ممکن است به صورت دسته ای یا چندتایی نمایان شوند و برای پیشگیری از پخش شدن آنها باید هرچه زودتر برای درمان اقدام کنید.

ممکن است ویروس زگیل تناسلی یا hpv همیشه در بدن باقی بماند، اما برای از بین بردن زائده ها و کنترل بیماری می‌توان از روش های لیزر و کرایوتراپی استفاده کرد.

بواسیر یا هموروئید چیست؟ این عارضه به عنوان شایع‌ترین بیماری نشیمنگاهی شناخته می‌شود و تقریبا ۵۰ درصد افراد یکبار در زندگی خود به آن دچار می‌شوند.

بیماری هموروئید به ایجاد تورم و آسیب دیدگی در عروق ناحیه مقعد اطلاق می شود و با علائمی مثل تورم و التهاب اطراف مقعد، خارش، سوزش، بیرون زدگی و خونریزی همراه است.

https://www.ghatreh.com/news/mm44229/

آیا فیستول یک بیماری عفونی است؟

کانال مقعدی قسمت انتهایی دستگاه گوارش و شامل رکتوم و مقعد است. گاهی اوقات یک مسیر غیر طبیعی از کانال مقعد به پوست نزدیک مقعد تشکیل می شود که به آن فیستول مقعدی می گویند. فیستول مقعدی همچنین می تواند از کانال مقعد به سایر اندام ها مانند واژن یا مجاری ادراری ایجاد شود.

چه کسانی در معرض خطر فیستول مقعدی هستند؟

داشتن آبسه مقعدی خطر ابتلا به فیستول مقعدی را افزایش می دهد. برخی شرایط خاص در قسمت تحتانی دستگاه گوارش یا ناحیه مقعد نیز ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهد. این شامل:کولیت

بیماری کرون

اسهال مزمن

پرتودرمانی برای سرطان رکتوم

آسیب یا جراحی در ناحیه مقعد

علائم فیستول مقعدی چیست؟

علائم آبسه مقعد و فیستول مقعدی می تواند مشابه باشد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:درد و تورم در اطراف ناحیه مقعد

آبسه های مقعدی مکرر

تب، لرز و احساس خستگی کلی

احساس خستگی و بیماری

قرمزی، التهاب یا خارش پوست اطراف دهانه مقعد

تخلیه چرک در نزدیکی دهانه مقعد

تخلیه خونی یا بدبو (چرک) از سوراخ اطراف مقعد. درد ممکن است پس از تخلیه فیستول کاهش یابد.

خون ریزی

در صورت مشاهده هر یک از این علائم باید به پزشک مراجعه کنید.

فیستول مقعدی چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر علائمی دارید که به نظر می رسد فیستول مقعدی است، پزشک در مورد سوابق سلامتی شما سوال خواهد کرد. در طول معاینه فیزیکی، پزشک به دنبال شکاف فیستول در نزدیکی دهانه مقعد شما خواهد بود. آن ها ممکن است روی ناحیه مورد نظر فشار بیاورند تا ببینند آیا چرک خارج می شود و آیا درد احساس میکنید یا خیر؟

ممکن است از روش های مختلفی برای کمک به تشخیص استفاده شود. این شامل:

پروب فیستول: یک پروب بلند و نازک از طریق دهانه بیرونی فیستول هدایت می شود. ممکن است یک رنگ مخصوص برای کشف محل باز شدن فیستول تزریق شود.

آنوسکوپ: این یک اسکوپ ویژه است که برای بررسی داخل کانال مقعدی شما استفاده می شود.

تست های تصویربرداری که ممکن است شامل سونوگرافی یا MRI باشد که با استفاده از آهنرباهای مخصوص و کامپیوتر، از آن ناحیه عکس می گیرد.

در معاینه، یک سوراخ خارجی در پرینه ممکن است دیده شود. اینها می توانند کاملا باز باشند یا در بافت گرانوله پوشانده شوند. در معاینه رکتوم دیجیتال ممکن است یک دستگاه فیبری در زیر پوست احساس شود.

https://takostad.ir/%D8%A8%DB%8C%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%B9%D9%81%D9%88%D9%86%DB%8C-%D9%81%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D9%88%D9%84.tech35418

شناخت بیماری کیست مویی یا سینوس پیلونیدال

مشاهده تورم دردناک در قسمت پایین کمر می‌تواند به معنی کیست مویی یا سینوس پیلونیدال باشد که بسیاری از افراد با آن آشنا نیستند. این عارضه که با عفونت همراه است در ابتدا علائم جدی ایجاد نمی‌کند، اما باید به موقع برای درمان و جلوگیری از پیشرفت آن به پزشک مراجعه کنید. در ادامه با علائم و دلایل این عارضه و اقدامات درمانی که باید برای آن انجام دهید آشنا خواهید شد:

کیست مویی چیست؟
کیست مویی که به انگلیسی pilonidal cyst نامیده می‌شود، کیسه کوچکی است که در لایه‌های زیرین پوست تشکیل می‌شود و معمولاً در نزدیکی استخوان دنبالچه در بالای چین باسن قرار دارد.

کیست پیلونیدال یا سینوس مویی می‌تواند حاوی مو، قطعات پوست و سایر بافت‌ها باشد. اکثر افراد مبتلا به این عارضه، متوجه آن نمی‌شوند تا زمانی که عفونی شود و علائم ایجاد کند. عفونت باعث ایجاد درد و تورم و سایر علائم این بیماری می‌شود. در سایت دکتر بیژن عابدیان می‌توانید مقاله کامل کیست مویی چیست؟ را مطالعه کنید.
علائم کیست پیلونیدال

اگر جوش بزرگی روی استخوان دنبالچه خود دارید، ممکن است کیست پیلونیدال داشته باشید. کیست شما همچنین ممکن است دردناک باشد و مایع شفاف، کدر یا خونی را تخلیه کند.

با کیست پیلونیدال عفونی، ممکن است متوجه تورم و قرمزی بیشتری در اطراف کیست خود شوید و تخلیه ممکن است بدبو باشد. همچنین ممکن است همراه با کیست پیلونیدال عفونی دچار تب و لرز شوید.

علائم کیست پیلونیدال معمولا کم کم بروز پیدا می‌کند. با این حال، زمانی که کیست مویی حاد درمان نشود، ممکن است به یک بیماری مزمن تبدیل شود که هر چند وقت یکبار دچار عود مجدد شده و عفونت آن افزایش می‌یابد. کیست مویی مزمن همچنین ممکن است خطر ابتلا به عفونت سیستمیک تهدید کننده زندگی را افزایش دهد.

اگر کیست مویی به دلیل عدم درمان عفونی شود، آبسه پوستی دردناک یا مجاری سینوسی، که فضاهای خالی زیر پوست هستند، ممکن است ایجاد شود.

اگر کیست پیلونیدال مزمن به طور مناسب درمان نشود، فرد ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان پوست به نام کارسینوم سلول سنگفرشی قرار گیرد.

چرا دچار کیست مویی می‌شویم؟
علت دقیق تشکیل کیست پیلونیدال کاملاً مشخص نیست و احتمالاً چند عاملی است. کیست‌های مویی زمانی ایجاد می‌شوند که موها در چین باسن رشد کرده و زیر پوست فرو می‌روند. موی رشد کرده در زیر پوست ممکن است منجر به پاسخ ایمنی و در نتیجه منجر به تشکیل کیست شود. موهای شل ممکن است در چین باسن گیر کنند و این بیشتر در افرادی رخ می‌دهد که موهای زبر یا سفت بدن دارند که احتمالاً پوست را سوراخ می‌کند.

برخی از عواملی که می‌توانند تشکیل موهای زیر پوستی را تحریک کنند عبارتند از نشستن یا ورزش برای مدت طولانی. پوشیدن لباس‌های تنگ؛ چاقی و هر چیزی که ممکن است باعث افزایش اصطکاک، تعریق و گرما در ناحیه باسن شود.

این شرایط همچنین ممکن است فولیکول‌های مو را تحریک کند، که می‌تواند با سلول‌های مرده پوست و باکتری ها مسدود شود و منجر به تشکیل کیست شود.

مردان جوان در معرض خطر بیشتری برای ایجاد کیست پیلونیدال هستند. آنها معمولاً بعد از بلوغ به دلیل تغییرات هورمونی و افزایش رشد مو در این دوره در معرض این عارضه هستند. اما کیست مویی ممکن است تا سن 40 سالگی ایجاد شود.

کیست‌های پیلونیدال نیز ممکن است مادرزادی باشند و در بدو تولد ظاهر شوند. سایر عوامل خطر برای ایجاد کیست پیلونیدال عبارتند از سبک زندگی غیر فعال، وقوع قبلی کیست پیلونیدال یا داشتن سابقه خانوادگی.

www.osmosis.org/answers/pilonidal-cyst

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
بسیاری از افراد مبتلا به سینوس، شناختی از این بیماری ندارند و آن را با بیماری‌های پوستی و آبسه مقعدی اشتباه می‌گیرند. به همین دلیل ممکن است در ابتدا به دکتر عمومی یا دکتر پوست برای تشخیص و درمان این عارضه مراجعه کنند.

اما توصیه می‌کنیم که پزشک جراح عمومی را به عنوان دکتر کیست مویی انتخاب کنید، زیرا این بیماری بدون جراحی و لیزر درمان نمی‌شود.

بعد از مراجعه به پزشک، سوابق و علائم شما بطور کامل بررسی می‌شود و در مرحله بعد معاینه بالینی انجام می‌شود. معمولا این بیماری با معاینه فیزیکی قابل تشخیص است و نیازی به آزمایشات خاصی برای تشخیص این عارضه نیست.

بعد از انجام معاینه و روشن شدن اینکه بیماری حاد یا مزمن است، پزشک با در نظر گرفتن شرایط بیمار بهترین روش درمان را به او پیشنهاد می‌دهد. سوالاتی که باید از پزشک بپرسید:آیا من کیست پیلونیدال دارم؟
چه درمانی برای من بهتر است؟
آیا به جراحی نیاز خواهم داشت؟
چگونه می‌توانم از عفونی شدن کیست پیلونیدال خود جلوگیری کنم؟
آیا باید از پوشیدن لباس های تنگ اجتناب کنم؟
آیا کیست پیلونیدال من بعد از عمل ممکن است عود کند؟
کیست مویی چگونه درمان می شود؟

درمان کیست مویی بسته به شدت علائم و الگوی بیماری متفاوت است. رایج ترین روش درمان کیست پیلونیدال برش و تخلیه کیست است که در آن یک برش کوچک در کیست ایجاد می‌شود که هر گونه مایع، مو و باقی مانده در کیست را آزاد می‌کند و از عفونت جلوگیری می‌کند.

اگر عفونت قبلاً رخ داده باشد یا مشکوک باشد، برش و درناژ برای تخلیه چرک مفید است و ممکن است با یک دوره آنتی بیوتیک خوراکی و موضعی دنبال شود. برش و تخلیه کیست پیلونیدال ممکن است منجر به کیست پیلونیدال مزمن شود که مستعد ابتلا به عفونت‌های مکرر است.

در موارد شدید با عود زیاد عفونت، بهبودی محدود یا وجود منافذ متعدد در کیست، ممکن است برای برداشتن کامل آن نیاز به جراحی باشد. این ممکن است میزان عود را کاهش دهد. پس از جراحی، زخم ممکن است باز بماند و با پانسمان بسته شود یا با بخیه بسته شود. تا زمان بهبودی کامل باید تمیز، خشک و بدون مو باقی بماند.

در موارد بسیار خفیف، آنتی بیوتیک های خوراکی با نظارت دقیق کیست ممکن است تجویز شوند. با این حال، در حالی که آنتی بیوتیک ها ممکن است به تسکین التهاب کمک کنند، ممکن است به طور کامل کیست پیلونیدال را درمان نکنند.

درمان‌های کمتر رایج شامل استفاده از تزریق موضعی ترکیبات شیمیایی اسیدی مانند فنل برای درمان و پیشگیری از کیست‌های پیلونیدال خفیف تا متوسط ​​است. این روش اما با میزان عود بالایی همراه است و معمولاً مورد استفاده قرار نمی گیرد.

در طول درمان، ممکن است از آب داغ یا حمام نشستن برای تسکین علائم استفاده شود. همچنین ممکن است از داروهای مسکن بدون نسخه مانند استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده شود. مهم است که در صورت امکان ناحیه آسیب دیده را تمیز، خشک و بدون مو نگه دارید.

https://vebeet.com/%da%a9%db%8c%d8%b3%d8%aa-%d9%85%d9%88%db%8c%db%8c-%db%8c%d8%a7-%d8%b3%db%8c%d9%86%d9%88%d8%b3-%d9%be%db%8c%d9%84%d9%88%d9%86%db%8c%d8%af%d8%a7%d9%84/

هموروئید چیست؟ راه تشخیص و درمان بواسیر

به گفته سایت درمان کلینیک، نشانه‌های بواسیر زیاد است و توصیه می‌شود فرد تنها در صورت بروز یکی از نشانه های مذکور به پزشک متخصص مراجعه نماید، چرا که عدم توجه به علائم بواسیر و درمان نکردن آن می‌تواند منجر به پیشرفت و حاد شدن شرایط بیمار و شود.ایجاد خونریزی: به طور کلی شایع ترین نشانه بیماری بواسیر یا هموروئید بروز خونریزی روشن است که در مراحل ابتدایی و یا خفیف به صورت قطره قطره اما با پیشرفت این بیماری شدت خونریزی نیز بیشتر خواهد شد به نوعی که در برخی از موارد این احتمال وجود دارد که فرد مبتلا دچار کم خونی شود.
ایجاد زائده گوشتی: بیرون زدگی و یا پرولاپس نیز یکی دیگر از نشانه های این بیماری محسوب می شود که البته بیشتر به علت پیشرفت بیماری ظاهر می شود.
احساس درد: این نشانه تنها در صورت پیشرفت زیادی بیماری بروز خواهد کرد.
احساس خارش: این نشانه به ندرت ایجاد می شود.
ایجاد ترشح مخاطی (بلغمی) پس از اجابت مزاج
دفع ناقص مدفوع: فرد حتی پس از انجام عمل دفع احساس می کند تخلیه کامل انجام نشده است.
علل و عوامل خطر هموروئید


تصور می‌شود شرایط و عادت‌های متعددی باعث ایجاد هموروئید می‌شوند، که از جمله آنها می توانیم به این موارد اشاره کنیم:یبوست مزمن یا اسهال
زور زدن بیش از حد در هنگام اجابت مزاج
نشستن طولانی مدت روی توالت
زور زدن، یبوست و نشستن طولانی‌مدت همگی می‌توانند بر جریان خون در ناحیه تأثیر بگذارند و باعث می‌شوند خون با سرعت مورد انتظار خود (به عنوان تجمع) در داخل رگ‌ها حرکت نکند و منجر به هموروئید شود.


عواملی که خطر ابتلا به هموروئید را افزایش می دهد:کمبود فیبر در رژیم غذایی.
چاقی: اضافه وزن می تواند بر بافت هموروئیدی فشار وارد کند.
افزایش سن: با افزایش سن، بافت همبند در راست روده و مقعد ضعیف‌تر می‌شود و به طور بالقوه منجر به هموروئیدهای برآمده می‌شود.
بارداری: با رشد جنین و فشار آوردن به شکم، وریدهای راست روده و مقعد ممکن است بزرگ شوند. این مشکل معمولا پس از تولد برطرف می شود.
بواسیر چگونه تشخیص داده می شود؟


در ابتلا پزشک از بیمار می خواهد که علائم خود را شرح دهد و سابقه پزشکی شما را بررسی میکند. آنها همچنین ممکن است به دنبال تحریک پوست، توده یا تورم، هموروئید خارجی، هموروئید داخلی افتادگی، تگ های پوستی (پوست اضافی باقی مانده در هنگام جذب لخته خون در یک هموروئید ترومبوز شده توسط بدن) و شکاف های مقعدی (پارگی های کوچک در مقعد باشند. می تواند منجر به خارش و خونریزی شود). همچنین ممکن است وجود خون در مدفوع را بررسی کند.


برای تشخیص هموروئید داخلی یک معاینه رکتوم انجام میشود. معاینه دیجیتال رکتوم و آنوسکوپ از دیگر روشهای تشخیص این بیماری است.
درمان هموروئید


خوشبختانه اکثر بواسیرها بسته به نوع بیماری و شدت علائم در خانه یا با روش های ساده پزشکی در مطب قابل درمان هستند.
درمان و درمان بواسیر در خانه


اجتناب از یبوست در درمان هموروئید کلیدی است و تغییر رژیم غذایی و سبک زندگی، به ویژه مصرف فیبر بیشتر، ممکن است به کاهش علائم هموروئید کمک کند. مکمل های فیبر مانند متاموسیل (پسیلیوم) و نرم کننده های مدفوع مانند سیتروسل ( متیل سلولز )، می توانند به جلوگیری از یبوست کمک کنند. اما از ملین ها که می توانند باعث اسهال و تشدید علائم هموروئید شوند، خودداری کنید. برای کاهش ناراحتی های ناشی از هموروئید، می توانید این موارد را در خانه انجام دهید :حمام سیتز: برای این منظور یک لگن را از آب گرم پر کنید، و برای 20 الی 30 دقیقه در این آب بنشینید.
از کمپرس سرد استفاده کنید.
از زور زدن در هنگام اجابت مزاج خودداری کنید.
مقعد خود را به درستی تمیز کنید و بعد از هر بار اجابت مزاج آن را تمیز نگه دارید.
برای کاهش تورم و جلوگیری پیشرفت بواسیر، به جای سطوح سخت، روی سطوح بالشتکی بنشینید.
در صورت نیاز، مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن (ادویل، موترین) (ادویل، موترین)، استامینوفن (تیلنول) یا آسپرین مصرف کنید.
کرم ها، پمادها یا پدهای بدون نسخه حاوی هیدروکورتیزون یا فندق جادوگر را امتحان کنید. اینها می توانند تورم، درد و خارش را تسکین دهند. (محصولات حاوی هیدروکورتیزون همچنین می توانند باعث نازک یا ضعیف شدن پوست شوند و نباید بیش از یک هفته در هر نوبت استفاده شوند.)
درمان هموروئید در مطب پزشک، با یا بدون جراحی


ممکن است برای بواسیرهایی که با درمان های خانگی از بین نمی روند، اقدامات پزشکی لازم باشد. روشهای درمان این بیماری بدین شرح است: لیزر بواسیر : در این روش با استفاده از قدرت لیزر، جریان خون در بافت قطع و توده هموروئید را کوچک شده و از بین می برند. لیزر بهترین روش درمان این بیماری است که سرپایی ، با حداقل درد و خونریزی و بدون نیاز به دوره نقاهت انجام میشود.
رابرند، بستن با باند لاستیکی، در این روش پزشک یک نوار لاستیکی کوچک را در اطراف پایه هموروئید قرار می‌دهد و جریان خون هموروئید را قطع می‌کند. بواسیر معمولاً در عرض یک هفته کوچک می‌شود و از بین می رود. این روش سرپایی است اما ممکن است درد شدیدی را برای بیمار ایجاد کند. درمان با این روش ممکن است چندین هفته طول بکشد.


در طول هموروئیدکتومی، اگر هموروئید خارجی بزرگ، یا یک هموروئید داخلی پرولاپس داشته باشید، ممکن است یک عمل جراحی به نام هموروئیدکتومی ضروری باشد، در این روش هموروئید و بافت اطراف آن از طریق یک برش کوچک برداشته می‌شود که معمولاً بعد از آن با بخیه بسته می‌شود. این روش در اتاق عمل با بیهوشی موضعی یا عمومی یا بلوک نخاعی که نیمه پایینی بدن را بی‌حس می‌کند، انجام می‌شود. این روش در 95 درصد موارد موفقیت آمیز است، اگرچه بیماران ممکن است درد بعد از عمل را تجربه کنند.
اسکلروتراپی، در این روش یک ماده شیمیایی به بواسیر تزریق می‌شود که باعث تشکیل بافت اسکار می‌شود و هموروئید را کوچک می‌کند.

https://www.alef.ir/news/4010628084.html

بیماری شایع زگیل تناسلی را با چه راهی درمان کنیم؟

زگیل تناسلی زائده‌های گوشتی یا خاکستری رنگی هستند که در ناحیه تناسلی و مقعد در مردان و زنان یافت می‌شوند. این عارضه به عنوان کوندیلوما آکومیناتا یا زگیل‌های مقاربتی شناخته می‌شود. زگیل تناسلی شایع ترین بیماری مقاربتی است که توسط ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شود و بسیار مسری است.

این بیماری هم مردان و هم زنان را درگیر می‌کند و در هر سنی ممکن است ایجاد شود. اکثر افراد مبتلا به زگیل تناسلی بین 17 تا 33 سال سن دارند. خطر ابتلا به عفونت از یک تماس جنسی با فردی که زگیل تناسلی دارد، بالاست.

در کودکان کمتر از سه سال، زگیل تناسلی با روش‌های غیرجنسی مانند تماس مستقیم دستی منتقل می‌شود. با این وجود، وجود زگیل تناسلی در کودکان باید سوء ظن سوء استفاده جنسی را ایجاد کند. حدود 20 درصد از افراد مبتلا به زگیل تناسلی به سایر بیماری های مقاربتی (STD) مبتلا خواهند شد.

زگیل تناسلی چیست؟

زگیل تناسلی یک عفونت بسیار شایع مقاربتی است که باعث ایجاد برجستگی در نواحی واژن، آلت تناسلی، مقعد، کیسه بیضه و حتی کشاله ران می‌شود. این زائده‌ها معمولاً بدون درد است، اما گاهی اوقات خارش دارد. عارضه‌های زگیل توسط ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) نوع 6 و 11 ایجاد می‌شود. این زگیل‌ها از طریق تماس پوست با پوست و معمولاً در حین رابطه جنسی، منتقل می‌شوند. این‌ها به صورت خوشه ای یا جداگانه وجود دارند و می‌توانند در ناحیه تناسلی یا مقعدی یافت شوند.

دلایل ابتلا به زگیل

زگیل تناسلی مانند سایر زگیل‌های سطح پوست، توسط انواع خاصی از HPV ایجاد می‌شود. بیش از 100 نوع مختلف از این ویروس اچ پی وی وجود دارد، اما فقط انواع 6 و 11 باعث زگیل تناسلی می‌شود.

زگیل تناسلی از راه برقراری رابطه جنسی منتقل می‌شود. فرد ناقل می تواند عفونت HPV را از طریق تماس پوست با پوست نواحی تناسلی مانند رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی، منقبض یا منتقل کند. برخی از افراد عفونت دارند اما هیچ علامتی ندارند و هیچ نشانه ای از خود نشان نمی‌دهند. موارد زیر خطر ابتلا به زگیل تناسلی را افزایش می‌دهد:


داشتن تماس جنسی نا ایمن و بدون استفاده از کاندوم
داشتن سایر عفونت های ویروسی مانند HIV یا تبخال
تجربه استرس

نحوه تشخیص زگیل تناسلی

پزشک معمولاً می‌تواند زگیل تناسلی را در طول معاینه فیزیکی تشخیص دهد. این ممکن است شامل نگاه کردن به داخل واژن یا مقعد باشد. گاهی ممکن است پزشک بیوپسی یا همان برداشتن نمونه کوچکی از پوست زگیل را برای آزمایش بیشتر بگیرد.

از آنجایی که زگیل‌ها اغلب بعد از ابتلای فرد به عفونت ایجاد می‌شوند، ممکن است پزشک از فرد بخواهد که برای بررسی مجدد مراجعه کند.

برخی از زگیل های تناسلی به قدری کوچک هستند که پزشکان تنها با ابزاری به نام کولپوسکوپ می‌توانند آنها را تشخیص دهند. معاینه کولپوسکوپی دهانه رحم و واژن یا آزمایش پاپ اسمیر می‌تواند به پزشکان در تشخیص این زگیل ها کمک کند. افراد در شرایط زیر باید برای بررسی وضعیت سلامت جنسی خود مراجعه کنند:


با یک شریک جدید تماس جنسی داشته اند
مشکوک به زگیل تناسلی هستند
بر این باورند که آنها هر نوع STI دیگری دارند

راه‌های درمان زگیل تناسلی

درمان‌ها می‌توانند زائده‌های زگیل تناسلی را از بین ببرند، اما ممکن است بعد از مدتی بازگردند. هیچ درمانی برای عفونت ایجاد کننده آنها وجود ندارد، اما بدن ممکن است به مرور زمان عفونت را پاک کند.

با توجه به شیوع بالای ویروس hpv در همه جوامع و افزایش روابط جنسی نا ایمن، بسیاری از افراد گرفتار این بیماری می‌شوند و به دنبال راهی برای درمان سریع آن هستند. مبتلایان می‌توانند راه های درمان زگیل تناسلی شامل روش‌های دارویی (محلول، پماد زگیل تناسلی و داروهای افزایش سیستم ایمنی بدن) و روش‌های پزشکی مثل لیزر و کرایو را برای رفع علائم این بیماری انتخاب کنند.

البته درمان قطعی زگیل تناسلی مردان و زنان فقط با روش های تهاجمی تر مثل لیزر و کرایو که بطور کامل زائده ها را از بین می‌برند، امکانپذیر است. همچنین باید در نظر داشته باشید که از این روش ها برای حذف و از بین بردن ضایعات زگیل استفاده می‌شود، اما فقط سیستم ایمنی بدن می تواند در مدت زمانی نامشخص، بدن را بطور کامل از ویروس اچ پی وی پاک کند.

برای مشاهده مطلب کامل درمان زگیل تناسلی با لیزر و کرایو به صفحه مربوطه مراجعه کنید.

همچنین استفاده از هرگونه دارو و روش های درمانی باید تحت نظر دکتر زگیل تناسلی انجام شود. زیرا استفاده از برخی داروها می تواند باعث پخش شدن ویروس و سرایت آن به نواحی دیگر شود.

افراد نباید از درمان های طراحی شده برای از بین بردن زگیل روی دست یا پا، در ناحیه تناسلی خود استفاده کنند.

آشنایی با روش‌های درمان‌های زگیل تناسلی عبارتند از:

داروی موضعی: فرد یک کرم یا مایع را مستقیماً به مدت چند روز در هفته و به مدت چند هفته روی زگیل می‌مالد.

کرایوتراپی: پزشک متخصص نیتروژن مایع را به ناحیه مورد نظر اسپری می‌کند و باعث ایجاد تاول در اطراف زگیل و از بین رفتن آن می‌شود. البته معمولا کرایو در چندین جلسه انجام می‌شود.

الکتروکوتر: پس از تجویز یک بی حس کننده موضعی، یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی از جریان الکتریکی برای برداشتن زگیل استفاده می‌کند.

درمان با لیزر: در این روش با تابش اشعه لیزر co2 بافت زگیل را از بین می‌برند و معمولا از آن برای زائده‌های بزرگ و با تعداد زیاد هم استفاده می‌شود. روش درمان زگیل تناسلی با لیزر معمولا در مطب یا کلینیک، تحت بی حسی موضعی و در زمان کوتاهی انجام می شود.

جراحی: در این روش پزشک بعد از استفاده از بی حسی در موضع بیماری، با استفاده از تیغ جراحی زگیل را برمی‌دارد.

درمان‌ها دردناک نیستند، اما ممکن است برای چند روز باعث درد یا سوزش شوند و داروهای مسکن بدون نسخه می‌توانند کمک کنند.

https://vebeet.com/%D8%B1%D8%A7%D9%87-%D8%AF%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%A8%DB%8C%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%B4%D8%A7%DB%8C%D8%B9-%D8%B2%DA%AF%DB%8C%D9%84-%D8%AA%D9%86%D8%A7%D8%B3%D9%84%DB%8C/

هموروئید داخلی و خارجی و روش‌های درمان

هموروئید وریدهای بزرگ و متورم (که واریس نیز نامیده می شود) در اطراف قسمت بیرونی مقعد یا در قسمت پایین رکتوم هستند. رکتوم آخرین قسمت روده است و به مقعد منتهی می‌شود، دهانه انتهای روده که در آن مواد مدفوع از بدن خارج می شود.

همه افراد در این ناحیه دارای بافت هموروئیدی هستند که از عروق خونی، بافت همبند و مقداری ماهیچه تشکیل شده است. این «بالشتک‌ها» همیشه بزرگ یا متسع نمی‌شوند، اما با افزایش سن، این پدیده شایع‌تر می‌شود - و باعث آنچه ما هموروئید می‌گوییم، که به آن انبوه هم می‌گویند، می‌شود.

بواسیر ممکن است در صورت عود کردن، دردناک و به خصوص آزاردهنده باشد، اما خطرناک یا تهدید کننده زندگی نیست و علائم معمولاً ظرف چند روز از بین می روند. راه‌های مؤثر زیادی برای درمان آن‌ها و همچنین گزینه‌هایی برای انواع کمتر رایج هموروئید وجود دارد که ممکن است مشکل‌سازتر باشند.

توجه به این نکته ضروری است که همه افراد دارای بافت هموروئیدی به عنوان بخشی از آناتومی طبیعی خود هستند. فقط در تعداد کمی از مردم بواسیر بزرگ شده یا علامتی دیگر می شود. بافت هموروئیدی در داخل کانال مقعد و ناحیه پری مقعد قرار دارد و از عروق خونی، بافت همبند و مقدار کمی ماهیچه تشکیل شده است.

انواع بواسیر یا هموروئید

دو نوع اصلی هموروئید وجود دارد: داخلی و خارجی. بواسیر داخلی با پوششی به نام مخاط پوشیده شده است که به لمس، درد، کشش و دما حساس نیست، در حالی که هموروئید خارجی توسط پوست بسیار حساس پوشیده شده است. هنگامی که مشکلات ایجاد می‌شود، این دو نوع هموروئید می‌توانند علائم و درمان های بسیار متفاوتی داشته باشند.هموروئید در دو نوع داخلی یا خارجی ایجاد می‌شود. البته برخی از افراد به هر دو نوع این عارضه مبتلا می‌شوند.

بواسیر یا هموروئید داخلی: این هموروئیدها در داخل راست روده (بخشی از روده بزرگ که به مقعد منتهی می‌شود) ایجاد می‌شوند و معمولاً با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیستند. هموروئید داخلی معمولاً درد ندارد، اما اغلب بدون درد خونریزی می‌کند.

در برخی موارد، بواسیر داخلی ممکن است از طریق مقعد بیرون بزند و دیده شود که به پرولاپس معروف است. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، آنها معمولاً خود به خود به داخل راست روده برمی‌گردند یا می‌توانند به عقب رانده شوند.

هموروئید خارجی: این هموروئیدها در زیر پوست اطراف قسمت خارجی مقعد ایجاد می‌شوند. بواسیر خارجی معمولا ناراحت‌کننده‌ترین هموروئیدها هستند و می‌توانند همراه با سوزش و خارش یا دردناک باشند و ممکن است برآمدگی داشته باشند.

هنگامی که یک لخته خون در یک هموروئید خارجی تشکیل می‌شود، به آن هموروئید ترومبوزه می‌گویند که می‌تواند منجر به درد شدید و مداوم شود.گاهی اوقات لخته ها خود به خود حل می شوند، اما اگر حل نشد، پزشک شما می تواند لخته را از بین ببرد، روشی که اگر در عرض 72 ساعت پس از تشکیل لخته انجام شود، مؤثرتر است.

علائم و نشانه های هموروئید

بدون شک دیدن خون در کاسه توالت بعد از اجابت مزاج نگران کننده است، اما یکی از علائم اصلی هموروئید خونریزی است. سایر علائم هموروئید که ممکن است بروز پیدا کنند به شرح زیر است:خون قرمز روشن روی دستمال توالت یا مدفوع بعد از اجابت مزاج

خارش در ناحیه مقعد

درد در ناحیه مقعد به خصوص هنگام نشستن

درد در هنگام اجابت مزاج

یک یا چند توده سخت و دردناک در اطراف مقعد

اگر هر یک از این علائم هموروئید را تجربه کردید، از فشار دادن بیش از حد، مالش یا تمیز کردن اطراف مقعد خودداری کنید، که می‌تواند تحریک و خارش را بدتر کند و حتی می‌تواند منجر به خونریزی شود. علاوه بر این، به جای پاک کردن، سعی کنید آن ناحیه را خشک کنید.

علل و عوامل خطر هموروئید

تصور می‌شود شرایط و عادت‌های متعددی باعث ایجاد هموروئید می‌شوند:یبوست مزمن یا اسهال

زور زدن بیش از حد در هنگام اجابت مزاج

نشستن طولانی مدت روی توالت

زور زدن، یبوست و نشستن طولانی‌مدت همگی می‌توانند بر جریان خون در آن ناحیه تأثیر بگذارند و باعث می‌شوند خون با سرعت مورد انتظار خود (معروف به تجمع) در داخل رگ‌ها حرکت نکند و منجر به هموروئید شود.

عواملی که خطر ابتلا به هموروئید را افزایش می دهد:کمبود فیبر در رژیم غذایی

چاقی: اضافه وزن می تواند بر بافت هموروئیدی فشار وارد کند.

افزایش سن: با بالا رفتن سن، بافت همبند در راست روده و مقعد ضعیف‌تر می‌شود و به طور بالقوه منجر به هموروئیدهای برآمده می‌شود.

بارداری: با رشد جنین و فشار آوردن به شکم، وریدهای راست روده و مقعد ممکن است بزرگ شوند. این مشکل معمولا پس از تولد برطرف می‌شود.

زمان مراجعه به دکتر متخصص بواسیر یا هموروئید

هرچند مشاهده خون ریزی هنگام اجابت اصلا عادی نیست و می‌تواند به بیماری های دیگری از قبیل سرطان روده بزرگ یا مقعد و بیماری های التهابی روده مربوط باشد، ولی معمول ترین نشانه ی هموروئید است.

به هر حال بدون مراجعه به دکتر متخصص نباید خون ریزی را به هموروئید ربط داد. قبل از اقدام به درمان، معاینه و آزمایش پزشکی تنها راه تشخیص و رد کردن بیماری های جدی تر است. هر زمان که دچار خونریزی، درد رکتوم یا خستگی عضلانی شدید زمان آن فرا رسیده که به پزشک مراجعه کنید و در این باره با او مشورت کنید.

در اینجا می‌توانید مطلب کامل بواسیر یا هموروئید چیست را بطور کامل مشاهده کنید.

همچنین در صورتی که پزشک ابتلا به هموروئید را در شما تایید نموده و علائم بیماری با استفاده از روش هایی مانند مصرف مکمل های فیبر، ورزش، افزایش مصرف آب و حمام سیتز درمان نشده است لازم است با پزشک در این باره مشورت کنید.

در اغلب موارد می توانید با پزشک عمومی در مورد علائم هموروئید صحبت کنید ولی اگر علائم این بیماری تشدید شوند، لازم است به متخصص گوارش، متخصص جراح عمومی یا یک متخصص پروکتولوژیک مراجعه کنید. برای پیشگیری از عوارض بواسیر لازم است اقدامات درمانی در اولین فرصت انجام شود.

در صورت دارا بودن هر یک از این علائم باید هرچه سریع تر با پزشک متخصص مشورت نمایید:اگر دچار هر نوع از خونریزی‌های مقعد هستید.

اگر هموروئید باعث احساس درد و ناراحتی زیاد در شما می شود.

اگر رنگ مدفوع تغییر کرده است. (نشان دهنده ی خونریزی از مقعد)

اگر مقدار زیادی خونریزی رکتال را تجربه کنید که با سرگیجه یا ضعف همراه باشد.

با علائمی از قبیل خونریزی شدید, سرگیجه و بیهوشی باید بصورت اورژانس برخورد شود.

آشنایی با زگیل تناسلی و راه‌های درمان این بیماری

بیماری زگیل تناسلی یا همان زگیل مقاربتی یکی از شایع‌ترین بیماری‌های آمیزشی است که در طی رابطه جنسی از شخص ناقل ویروس منتقل می‌شود. برای درمان و از بین بردن زگیل ها و روش های مختلفی وجود دارد که هر یک تفاوت ها و تاثیرگذاری های مختلفی دارند، در ادامه به بررسی این روش‌های درمانی می پردازیم:

زگیل تناسلی چیست؟

زگیل تناسلی توده‌های برجسته ای هستند که اغلب شبیه به گل کلم مشاهده می شوند. این توده یا زائده های برجسته اغلب کمی تیره تر از پوست هستند و در نواحی تناسلی زنان و مردان مثل ناحیه واژن، روی آلت تناسلی، مقعد، کشاله ران، بیضه ها و .... مشاهده می شود. البته در صورت برقراری رابطه دهانی احتمال ایجاد زگیل در دهان، گلو یا روی لبها هم وجود دارد.

بیماری زگیل تناسلی نوعی بیماری ویروسی است. عامل بیماری ویروس hpv است که بیش از ۱۰۰ نوع مختلف دارد و چند نوع از آن در طی رابطه جنسی منتقل می شود. با توجه به افزایش شیوع بیماری می توان گفت بیماری زگیل تناسلی از طریق برقراری رابطه جنسی نا ایمن شیوع پیدا می کند.

علائم زگیل تناسلی

همانطور که مشخص است رایج ترین علامت و نشانه زگیل زائده های کوچکی هستند که می‌توانند مسطح و یا برجسته باشند. البته فقدان زگیل ها به معنای عدم ابتلا به بیماری نیست.

از دیگر علائم و نشانه های زگیل می توانیم به این موارد اشاره کنیم.

· خارش و سوزش

· درد در ناحیه زگیل

· خونریزی

· ترشحات غیر طبیعی

درمان زگیل تناسلی

متاسفانه تا به امروز راه قطعی برای درمان کامل ویروس و از بین بردن اچ پی وی شناسایی نشده است. درمان هایی که معرفی می شوند، صرفا به جهت کنترل علائم بیماری از بین بردن زگیل های روی پوست کاربرد دارند. انتخاب روش درمان مناسب بسیار با اهمیت است زیرا اگر درمان به شکل صحیح انجام نشود، احتمال انتقال ویروس و ایجاد زگیل در سایر نواحی و افزایش تعداد زگیل ها وجود دارد.

برخی برخی از درمان های زیر ممکن است باعث شوند، جای زگیل‌ها روی پوست بماند. در ادامه به بررسی روش‌های درمان پزشکی شامل کرایو و لیزر زگیل تناسلی می پردازیم:

درمان زگیل تناسلی با لیزر

لیزر درمانی یکی از بهترین روش های رایج برای درمان زگیل تناسلی است. لیزر به علت میزان اثربخشی بالاتر و و امکان نفوذ به اعماق بافتهای بدن، از عود مجدد بیماری جلوگیری می کند.

در این روش با تابش اشعه لیزر، زائده های بزرگتر از روی پوست برداشته می شوند. تمامی مراحل لیزر در کلینیک و تحت بی حسی موضعی انجام می شود.

دستگاه وکیوم در لیزر موجب می شود،بخارات سمی و گازهای حاصل از لیزر به طور کامل جذب و از انتقال ویروس به سایر نواحی جلوگیری شود.

مزایای درمان با لیزر

· لیزر با نفوذ به عمق پوست، تاثیر بیشتری در مقایسه با سایر روش‌ها دارد

· درمان زگیل تناسلی با لیزر در یک جلسه انجام می‌شود

· این روش بی خطر بوده و عوارض خاصی را به دنبال ندارد

· لیزر درمانی با بی حسی انجام می‌شود و بدون درد و خونریزی است

· احتمال بازگشت زائده‌ها در روش لیزر بسیار پایین تر از سایر روش‌هاست

هزینه لیزر زگیل تناسلی واژن و مقعد

تعرفه و هزینه درمان همیشه اولین دغدغه بیماران است و در انتخاب روش درمانی تاثیر زیادی دارد. با توجه به اینکه لیزر جدیدترین روش درمان زگیل به شمار می‌رود و از تجهیزات و دستگاه‌های پیشرفته لیزر استفاده می‌شود، شاید هزینه بیشتری از سایر روش‌ها داشته باشد.

عوامل مختلفی در تعیین هزینه لیزر زگیل تناسلی واژن و مقعد تاثیر گذارند که اندازه زائده‌ها، تعداد و محل قرار گیری آنها از جمله این موارد است. همچنین شرایط بیمار، کلینیک و دستمزد پزشکی که به آن مراجعه می‌کنید هم در تعیین این تعرفه نقش دارند.

کرایوتراپی زگیل تناسلی

کرایوتراپی، سرما درمانی یا فریز کردن از روش‌های رایج درمان این بیماری است، در این روش پزشک با استفاده از اسپری نیتروژن مایع که در دمای ۱۹۶- درجه سانتی گراد قرار دارد. زگیل های تناسلی را از روی پوست جدا میکند.

این روش ممکن است باعث به جای ماندن لک روی پوست شود. برای انجام کرایو تراپی نیز به بیمار بی حسی موضعی تزریق می شود، بنابراین بیمار در طول طرح درمان درد را احساس نمی کند.

بعد از اسپری نیتروژن بافت یا زائده زگیل منجمد می شود و و بافت آن به تدریج از بین میرود. برای از بین بردن زگیل های بزرگتر معمولاً لیزر توصیه می شود، زیرا ممکن است برای از بین بردن آن با هیدروژن چندین مرحله نیتروژن را سپری کنند.

برای ترمیم جای زگیل، بعد از انجام کرایو حداقل دو هفته زمان نیاز است. در این مدت درد و سوزش طبیعی است.

معمولاً بعد از انجام کرایو جای زگیل ها، تاول میزند. مراقبت از زخم تا بهبودی کامل بسیار پر اهمیت است، زیرا احتمال عفونت وجود دارد.

عوارض کرایوتراپی

عوارض کمی بعد از کرایو زگیل وجود دارد، از قبیل جای زخم که یک عارضه جزئی است. تعداد و شدت عوارض جانبی به تعداد چرخه یخ زدگی/ ذوب بکار رفته در طول کرایوتراپی و اینکه چه اندازه یک منطقه تحت درمان قرار گرفته است بستگی دارد.

هزینه کرایوتراپی

تعیین هزینه کرایو زگیل تناسلی هم به تعداد جلسات درمان بستگی دارد. تعداد جلسات کرایوتراپی هم با توجه به اندازه و تعداد زائده های زگیل تناسلی تعیین می‌شود. بنابراین برای تعیین هزینه دقیق باید حتما توسط دکتر معاینه شوید.

https://www.pishkhan.com/article/267